توضیحات
دانلود مقاله بررسی رابطه بین درجه مربی گری و مهارت های ارتباطی مربیان
مقدمه
عصری که هر لحظه اش در گرو تغییرات شگفت انگیز است، ارتباطات حرف اول را می زند. تحقیقات نشان می دهد که حدود هفتاد و پنج درصد از اوقات روزانه ما به نحوی در تماس و ارتباط با دیگران می گذرد. به همین دلیل کیفیت زندگی هر کسی بستگی به کیفیت ارتباطات او با دیگران د ارد. همه ما در محیط کار فرصت های یکسانی داریم اما تنها کسانی مسیر پیشرفت و ترقی را به سرعت می پیمایند و احترام، اعتبار و مقام برای خویش کسب می کنند که قدرت بیان داشته باشند، خود را به د رستی مطرح کنند و در شرایط مختلف و با افراد مختلف، ارتباطی مناسب و مؤثر برقرار کنند (آل یاسین،۱۳۷۶).
مهارت های ارتباطی سرمایه ای مهم برای هر فرد در راه موفقیت به شمار می رود. توانایی برقراری ارتباط برای همه ی مخلوقات زمین الزامی است، و انسان ها نیز از این قانون مستثنی نیستند. البته ارتباط انسان ها بسیار پیچیده تر و دشوار تر از سایر مخلوقات است. راه های متعدد و مختلفی برای برقراری ارتباط میان انسان ها وجود دارد. با پیشرفت مهارت های ارتباطی اعتماد به نفس نیز افزایش می یابد، از این رو تقویت مهارت های ارتباطی می تواند جزء استراتژی های طولانی مدت برای رسیدن به موفقیت باشد .
امروزه فعالیت های تربیت بدنی به عنوان نوعی تربیت عملی و بخشی از تربیت مکتبی که با فعالیت های مختلف ورزشی، سلامت جسمی و روحی دانش آموزان را مدنظر دارد، مورد توجه خاص می باشد. فعالیت های ورزشی بادارا بودن عنصر مسابقه، رقابت، همکاری، نظم و مقررات و سازمان بخشیدن که حرکات جسمی و روحی به عنوان ابزاری نیکو در تعلیم و تربیت بشمار می آیند.
در میان فعالیت های مختلف ورزشی، بازی فوتبال بعنوان ورزشی ارزان، زیبا و پر هیجان از کشش و جاذبه ی بسیاری در نزد عموم برخوردار است. با توجه به وظایف متعدد و متفاوتی که یک مربی از جهات مختلف به عهده دارد، او را ناگزیر می سازد علاوه بر دانش فنی مربوط به رشته ی اختصاصی خود، در سایر علوم نظیر روان شناسی، جامعه شناسی، مدیریت و سایر علوم انسانی اطلاعات داشته، همچنین شخص مربی باید از مهارت ارتباطی بالایی برخوردار باشد ( چراغپور، ۱۳۶۵)
بیشتر وقت مربیان در ارتباط با بازیکنانشان می گذرد و این ارتباط آن ها را برای نیل به هدف هایشان هماهنگ می سازد. یکی از عوامل موفقیت مربی، قابلیت ارتباط موثر است. او باید قادر به ایجاد ارتباط درست باشد. این گونه ارتباطات باید با والدین، عوامل اجرایی، بازی کنان و مردم برقرار گردد.بیشتر اوقات پیام های ما نارسا است
این نارسایی به جهت عدم ارتباط کلامی نمی باشد، بلکه به این دلیل است که ما به اهمیت ایجاد ارتباط غیر کلامی پی نبرده ایم.این مطلب می تواند درس مهمی باشد که مربی به اهمیت موضوع پی ببرد و نسبت به چگونگی بهبود مهارت های ایجاد ارتباط موثر وقوف بیشتری یابد ( لینچ ، ۱۹۴۲).
بیان مسئله:
واژه ارتباط از ریشه لاتین کامیونز به معنای اشتراک گرفته شده است. این کلمه در زبان فارسی به صورت مصدر عربی درباب افتعال به کار می رود؛ که در لغت به معنای پیوند دادن و ربط دادن و به صورت اسم مصدر به معنای بستگی، پیوند، پیوستگی و رابطه کاربرد دارد. ارسطو فیلسوف یونانی، شاید نخستین اندیشمندی باشد که حدود ۲۳۰۰ سال پیش درباره ارتباط سخن گفته است. وی در کتاب مطالعه معانی بیان( ریطوریقا) در تعریف ارتباط گفته است: « ارتباط عبارت است از جست و جو برای دست یافتن به کلیه وسایل و امکانات موجود برای ترغیب و اقناع دیگران» ( مشبکی، ۱۳۸۰).
ارتباط یکی از پدیده هایی است که همه جوانب زندگی انسان با آن سر و کار دارد. فقط از طریق نوعی ارتباط است که افراد انسانی می توانند با هم مراوده و مرابطه برقرار کرده به حیات اجتماعی خود ادامه دهند. ارتباط، به زبان ساده ، عبارت است از انتقال و فهم معنا بین اشخاص. عمل انتقال به وسیله هر نوع رفتاری که در امر مبادله اطلاع و معنا موثر باشد، صورت می گیرد. از این رو، ارتباط را به صور گوناگون تعریف می کنند:
۱- تبادل اطلاعات با استفاده از توانایی های انسانی یارسانه های تکنولوژیکی.
۲- مبادله عقاید و افکار، یا قلمرو وسیع مبادله اندیشه های انسانی.
۳- فراگرد دادن و ستاندن اطلاعات.
فرایند ارتباط با فرستنده که اندیشه ای را سامان داده و به صورت شفاهی، نوشته و یا به گونه ای بصری به گیرنده می فرستد آغاز می شود. گیرنده، پیام را دریافت می کند و پس از بازگشایی آن( کشف پیام) به منظور و مقصود ارتباط، پی می برد. این پیام، به جای خود، ممکن است به دگرگونی یا اقدام بیانجامد. اما فراموش نکنیم که فرآیند ارتباط ممکن است توسط« پارازیت ها» و هر چیزی که می تواند باز دارنده ی برقراری ارتباط باشد، بریده شود(رضائیان،۱۳۷۹).
ارتباط عبارت است از انتقال اطلاعات از فرستندهبه گیرنده به گونه ای که این اطلاعات به وسیله ی هر دو، فرستنده و گیرنده، درک و فهم شود( مقیمی، ۱۳۷۷).
ارتباطات مؤثر، هدف به حساب نمی آید بلکه باید وسیله ای برای کسب هدف تلقی شود. مشخصه اصلی در مورد ارتباطات این است که ارتباط کیفیتی ذاتی نیست بلکه اکتسابی است(فلیپو ودیگران ۱۹۸۸،به نقل ازآل یاسین،۱۳۷۶)
به اعتقاد هلریگل واسلکم مهارت ارتباطی عبارت است از توانایی ارسال و دریافت اطلاعات، افکار، احساسات و نگرش ها.مهارت های ارتباطی اشاره دارد به توانایی مدیران که به طور موثر ایده ها و اطلاعاتی به دیگران انتقال داده و همچنین به طورموثر ایده ها و اطلاعات را دریافت کنند( گریفین ۱۹۹۲) .
انسان موجودی اجتماعی است و اجتماع نیز شبکه ای در هم تنیده از روابط بنیاد جامعه زمانی بر پا خواهد که بین عناصر گوناگون، ارتباط خاصی پدیدار گردد. ارتباطات گره ای است که افراد، سازمانها و گروه ها را به هم پیوند می دهد. ارتباطات موثر پیش فرض اساسی نیل به اهداف سازمان محسوب می شود و ارتباطات ضعیف علل بروز بسیاری از مشکلات در سازمان ها است( پرهیزکار، ۱۳۶۸).
یکی از رموز مربی گری موفقیت آمیز، برقراری ارتباط با بازیکنان تیم است، به نحوی که آنان را برای انجام کارهای سخت بر انگیزد. مربی گری چیزی جز تلفیق و ترکیب مهارت های پیچیده با هم نیست. یکی از این مهارت ها توانایی برقراری ارتباط مؤثر با بازی کنان و کلیه اعضاء باشگاه است. این هنر( مهارت) متمایز کننده مربیان بزرگ از سایرمربیان می باشد.موفقیت مربی در امر مربی گری تا حد زیادی به توانایی وی در برقراری ارتباط مؤثر در موقعیت های گوناگون و بی شمار بستگی دارد.مربیان باید بتوانند با بازی کنان، دستیاران و مدیران باشگاه ها به خوبی ارتباط برقرار نمایند.تعلیم، تشویق، رعایت انضباط، ارزش یابی و بیان مهارت ها، مرسوم ترین روابط و واژه های کاربردی در مربی گری می باشند که همه آن ها مستلزم ارسال پیام اند. معمولا مربیان با چگونگی انتقال پیام مورد توجه و تفاوت قرار می گیرند. ارتباط تمامی افراد در یک باشگاه مستلزم ارتباط صحیح با مربی است مربی در مرکز دایره قرار گرفته است و همگی بایستی نگاهی مستقیم به مرکز داشته باشند.« امه ژاکه » سر مربی سابق تیم ملی فرانسه در سال ۱۹۹۸ که با این تیم به عنوان قهرمان جهان نائل شد در خاطراتش این گونه گفته است:« یک مربی بر اساس ضروریات زمان می تواند یک معلم، یک پدر، یک دوست، و یا یک پلیس باشد. برای یک مربی صرفاً دانستن مسایل مربوط به رشته ورزشی کافی نیست بلکه باید یک فیلسوف خوب، یک مربی خوب و از همه مهم تر یک شنونده و یک گوینده توانمند باشد. وی باید از لحاظ اخلاقی اعتبار داشته و ارزش های اخلاقی را به خوبی بشناسد و نیز توانایی دفاع از آنها را داشته باشد.مربی خوب گاهی مانند پدر برای بازی کنانش است، گاهی هم بایستی مانند یک پلیس زیرک برای آن ها باشد. چون که بازی کنان عموماً جهت گرفتن انگیزه به هر دو شوک مثبت و منفی نیاز دارند. عدم یکی از این دو دیگری را کم رنگ می کند.وقتی از «آلکس فرگوسن» سرمربی«منچستر یونایتد» انگلیسی در مورد ارتباط با بازیکنانش سوال می شود، در پاسخ می گوید : من در تمام مراسم شادی وغم بازیکنان شرکت می کنم وازاحوالات شخصی آن ها باخبرهستم( قزل سفلو، ۱۳۸۱)
دررابطه بابحث مربی گری وبه ویژه دررشته ورزشی فوتبال درآخرین طبقه بندی که دراین رشته صورت پذیرفته است ، به شرح ذیل می باشد:
نقطه آغاز مربیگری با سطح پایه شروع می شود که درجه D آسیا نام دارد.
سطح C دومین سطح مربی گری است که در این سطح برای مربیان آموزش تکنیک و تاکتیک در نظر گرفته می شود. سطح یا درجه B کنفدارسیون آسیا که به گفته ی اکثر مربیان سخت ترین دوره و کامل ترین دوره مربی گری را شامل می شود و مربیانی که در کلاس های آموزشی این سطح شرکت می کنندواین دوره را با موفقیت به پایان می رسانند افرادی مجرب در امر مربی گری خواهند بود. و در نهایت سطح یا دوره A کنفدراسیون آسیا که بالاترین درجه مربی گری در کشور ما است که به علت زمان طولانی کلاس های این دوره و محدود بودن ظرفیت این کلاس ها مربیان اندکی قادر به گذراندن این دوره هستند
سئوال اساسی که این پژوهش قصددارد به آن پاسخ دهد ،این است که :
آیا مربیان فوتبال ما در رابطه با مهارت های ارتباطی که شامل مهارت های بازخورد، شنود موثر و مهارت کلامی است، مهارت لازم را دارند و آیا هر مربی نسبت به درجه و سطح مربی گری که به دست آورده و دوره های مخصوص را گذرانده به همان اندازه و درجه مربیگری، در رابطه با مهارت های ارتباطی به مرحله رشد و تکامل رسیده است یا نه؟
